Διαβάστε επίσης
Στο ερώτημα αν «συμφωνείτε με την κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο ώστε να φεύγουν όσοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους», 76,2% του συνολικού πληθυσμού συμφωνεί, ενώ όταν το ίδιο ερώτημα τίθεται στους δημοσίους υπαλλήλους, η καταφατική απάντηση είναι 64,5%.
Συνεχίζοντας την ανάλυση της ίδιας ερώτησης, διαπιστώνουμε ότι οι ψηφοφόροι όλων των κομμάτων τελικώς είναι υπέρ της άρσης της μονιμότητας στο Δημόσιο, από τη Ν.Δ. έως το ΚΚΕ. Στη Ν.Δ. 82,5%, στο ΠΑΣΟΚ 77%, στον ΣΥΡΙΖΑ 67%, στο ΚΚΕ 62%.
Στην ίδια δημοσκόπηση, για να τελειώνω με τα στατιστικά και τα νούμερα, οι ερωτώμενοι πολίτες είναι συντριπτικά υπέρ της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων (κοντά στο 90%), υπέρ της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών (83%), όπως επίσης συμφωνούν και σε όλα όσα έχουν αναγγελθεί ως μέτρα για να μπει τάξη στα ΑΕΙ, δηλαδή διαγραφές φοιτητών που τα σπάνε ή τραμπουκίζουν, να πληρώνουν το κόστος της αποκατάστασης των ζημιών όσοι τις προκαλούν, κάμερες για έλεγχο στα πανεπιστήμια κ.λπ.
Προσωπικά δεν θυμάμαι στο παρελθόν κάποια έρευνα, ειδικά για το θέμα της άρσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, να έχει μία τόσο ευρεία αποδοχή από το σύνολο των ερωτηθέντων -και από τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους-, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, από την Ακρα Δεξιά του Βελόπουλου έως το ΚΚΕ.
Και έχω την αίσθηση πως η πεποίθηση των πολιτών ότι στον δημόσιο τομέα όλοι πρέπει να κρίνονται και να αξιολογούνται όπως στον ιδιωτικό και αν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους να απολύονται δεν είναι κάτι νέο, κάτι που διαμορφώθηκε ως άποψη, ας πούμε, τα τελευταία 3-4 χρόνια, αλλά ισχύει εδώ και πολλά χρόνια, απλά το αγνοούν εσκεμμένα τα κόμματα.
Απλούστατα θεωρώ ότι αυτό που σημαίνει είναι ότι οι πολίτες είναι πολύ πιο μπροστά σε ορισμένα θέματα από τις ίδιες τις ηγεσίες των κομμάτων που ψηφίζουν.
Ερώτημα πρώτο, λοιπόν, τι θα πει και τι θα κάνει η κυβέρνηση και τι τα κόμματα της αντιπολίτευσης για τη μονιμότητα, όταν βεβαίως έρθει η ώρα, μιας και η άρση της μονιμότητας χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση. Αν επιτρέπεται, να απαντήσω ο ίδιος στο ερώτημα που θέτω... προβλέπω ευθέως ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ. Γιατί θα αρχίσουν οι αστερίσκοι, ειδικά από τα κόμματα της Αριστεράς, για το πώς θα γίνει, με τι κριτήρια, ποιος θα τα αποφασίζει, και σίγουρα στο τέλος θα πουν ότι δεν είναι δίκαιο γιατί... θα το κάνουν άλλοι εκτός από εμάς.
Ερώτημα δεύτερο, λοιπόν, ας αφήσουμε την αντιπολίτευση, θα ανοίξει το θέμα της μονιμότητας η κυβέρνηση τώρα, έστω και ως τροφή και σκέψη προς συζήτηση; Οταν λέμε αξιολόγηση δημοσίων υπαλλήλων (νέος νόμος), τι εννοούμε ακριβώς, γιατί το να απομακρύνεται ένας υπάλληλος που πιάστηκε να κλέβει, ας πούμε, νομίζω ότι δεν χρειάζεται και κάποιο νόμο, αυτονόητα εμπίπτει στις ποινικές διατάξεις.
Ερώτημα τρίτο, γιατί οι ίδιοι οι δημόσιοι υπάλληλοι θέλουν στην πλειοψηφία τους να κρίνονται και να υφίστανται ακόμα και τη βαρύτατη κύρωση, που είναι η απόλυσή τους;
Νομίζω ότι εφόσον επιβεβαιωθεί και στο μέλλον το δημοσκοπικό αυτό εύρημα, οφείλεται, απλούστατα, στο γεγονός ότι ακόμα και οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν κουραστεί να δουλεύουν σε ένα μπάχαλο που όσοι θέλουν να εργαστούν παραγωγικά -πιθανότατα οι περισσότεροι- βρίσκουν μπροστά τους το άθλιο, παλαιοκομματικό, φθαρμένο και διεφθαρμένο καθεστώς.
Συμπέρασμα, λοιπόν, ένας από τους λόγους που οι πολίτες και ειδικά οι νέοι γυρνούν την πλάτη στα κόμματα ίσως είναι κι αυτός, ότι δηλαδή βρίσκονται αρκετά πιο πίσω από όσα θέλουν να δουν να αλλάζουν στη χώρα.
