Eπειδή κάποιοι μιλούν για τη μοναξιά της γυναίκας, τη βία, την ανισότητα…

Ξεχνούν όμως πώς φέρθηκαν σε άλλες γυναίκες.

Πώς τις πολέμησαν, τις ειρωνεύτηκαν, τις διέσυραν.

Και κάποιες φορές, πιο σκληρά απ’ όλους… το έκαναν γυναίκες.

Εγώ δεν χρειάζεται να φωνάξω.

Είμαι εδώ. Όρθια.Μόνη, αλλά όχι αδύναμη.

Μητέρα. Γυναίκα. Άνθρωπος.

Η δύναμή μου είναι το παιδί μου.

Είναι η οικογένειά μου.

Είναι οι νύχτες που κράτησα δάκρυα για να μη λυγίσω.

Είναι τα πρωινά που σηκώθηκα για να μη δει κανείς την κούραση.

Είναι η πίστη πως αξίζει να μένεις αληθινός, ακόμα κι όταν σε πληγώνουν.

Μη μετράτε τις γυναίκες απ’ τα λόγια τους, αλλά από όσα αντέχουν και συνεχίζουν σιωπηλά.

Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που δεν υποκρίνονται.

Που συνεχίζουν.

Που δεν παραιτούνται.

Ας συνεχίσουν να μας πολεμούν. Δεν μασάμε.

Και εγώ θα συνεχίσω να προσφέρω.

Με ήθος, αγάπη, ταπεινότητα, αξιοπρέπεια και σεβασμό στους δημότες μας.