Γράφει ο Γρηγόρης Δημητριάδης, πρώην γενικός γραμματέας του πρωθυπουργού.
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ οι προκλήσεις για ένα επαρκές νομοθετικό πλαίσιο για την τεχνητή νοημοσύνη; Κατά πόσο ο νομοθέτης είναι σε θέση να τιθασεύσει τις ραγδαίες αλλαγές; Αυτό ήταν το κεντρικό θέμα μιας καθ’ όλα επίκαιρης συζήτησης σε πάνελ με θέμα «AI Users, New Risks, Old Laws: Is Cyber Regulation Falling Behind?», στο πλαίσιο του 5ου Συνεδρίου Cyber Greece 2025. Είχα την τιμή να πάρω μέρος στο πάνελ, διατυπώνοντας ορισμένες σκέψεις για τις επιπτώσεις της εκρηκτικής ανάπτυξης της τεχνητής νοημοσύνης στο νομικό οικοδόμημα.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ, διάβασα μια δήλωση του υποστράτηγου William «Hank» Taylor, διοικητή της 8ης Στρατιάς των ΗΠΑ στη Νότια Κορέα, ο οποίος παραδέχθηκε ότι χρησιμοποιεί εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης και chatbots για να βελτιώσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Τα εγχειρίδια πολέμου αναδομούνται και όμως, την ίδια ώρα ακόμα και οι ειδικοί ψηλαφούν τις άγνωστες πτυχές της τεχνητής νοημοσύνης.
Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ δεν είναι εχθρός, όμως επείγει η επιτάχυνση στις αποφάσεις γύρω από το ρυθμιστικό πλαίσιο για την αξιοποίησή της. Οι παλαιότεροι νόμοι περί απορρήτου, ευθύνης ή ασφάλειας δεν επαρκούν πλέον. Σήμερα, η τεχνητή νοημοσύνη, τα αυτόνομα συστήματα και οι κυβερνο-επιθέσεις μετατρέπουν τη νομική ασάφεια σε πραγματικό ρίσκο για τις επιχειρήσεις, αλλά και για τη δημοκρατία. Σε αντίθεση με όλες τις μορφές τεχνολογίας μέχρι σήμερα, η τεχνητή νοημοσύνη συνεχώς αυτοβελτιώνεται με έναν ασύλληπτο επιταχυντή.
Η ΛΥΣΗ δεν βρίσκεται στην υπερπαραγωγή νέων νόμων. Αντίθετα, χρειάζεται μια μόνιμη συνεργασία μεταξύ κράτους, επιχειρήσεων και ακαδημαϊκής κοινότητας, στη βάση ενός σταθερού πλαισίου αρχών. Ετσι, ο νόμος θα παραμένει επίκαιρος, ακόμη και όταν η τεχνολογία αλλάζει μορφή.
ΕΞΙΣΟΥ κρίσιμη είναι και η επιτάχυνση των διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Με τον σημερινό τρόπο πολιτικού σχεδιασμού -στην κοινοβουλευτική διαδικασία, στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και σε επίπεδο Ε.Ε.- είναι σχεδόν αδύνατον να παρακολουθήσουμε τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας.
real.gr